'Niet thuis'.

Ik was letterlijk niet thuis, in mijn eigen leven, in mijn eigen lijf.

En het meest bijzondere was dat ik me er niet eens bewust van was. Je kunt blijkbaar heel lang geleefd worden, zonder dat je in de gaten hebt, dat je het leven zelf mist.

​

Hoe zag dat eruit?

Ik ervoer de wereld om me heen niet vanuit mijn eigen perspectief. Mijn blik was volledig naar buiten gericht, zonder te weten dat ik binnen het mooiste liet liggen.

​

Ik weet nog goed het moment in mijn eindexamenjaar, in de aardrijkskundeles. Geïnteresseerd als hij was vroeg de docent wat we na deze gymnasiumperiode gingen doen. Zoals niet ongewoon is, pakken de meesten dubbele studies op aan de universiteit.

Toen de vraag echter bij mij kwam te antwoorden, vertelde ik enthousiast dat ik Makelaardij wilde gaan doen. Ik voelde m'n hart hierin. 

Echter, na een korte stilte, startte er een gelach door de klas. Ik kon zo gauw niet realiseren wat ik verkeerd gezegd had? Totdat duidelijk werd dat Makelaardij geen universitaire opleiding was, maar 'maar' HBO. Ik werd letterlijk uitgelachen!

​

Direct sloot zich iets in me, zoals dat altijd ging - beschermingsmechanismen waren mijn specialisme - en ik besloot nog in het moment zelf geen Makelaardij te gaan doen. Ik moest iets gaan kiezen binnen het aanbod van een universiteit. En zo geschiedde.

Studie- en baantechnisch, is hier een rollercoaster van keuzes begonnen die allemaal gebaseerd waren op externe info, externe verwachtingen (ik kan de rollende ogen van mijn opa nog voor me zien toen ik uiteindelijk alsnog de stap maakte van uni naar HBO).

Kon ik het ooit goed doen? 

​

Door zo druk te zijn met hoe het hoort, was ik me totaal onbewust wat de verlangens én ook mogelijkheden waren die in me lagen. 

​

In alle kwetsbaarheid, de schaamte die ik dagelijks ervoer, ging zoveel verder dan me schamen over mijn prestaties en daden, het raakte mijn zijn. Overmatig beschermen en onwetendheid zijn dé verstikkende factoren in een mensenleven. For sure!

 

Jaren van onbestemdheid en zoeken - lees (ver)dwalen - gingen voorbij. Ik overleefde. Hield schijn op en geloofde het zelf ook misschien een beetje. Maar in de basis zat er én diepe pijn én een heel diep verlangen. Ik verlangde naar zingeving, naar impact...naar mezelf.

​

Totdat in mijn leven als een geschenk het licht aanging. Door zoiets ontzettends praktisch als door een online tool (FYI de Keys test)!

Ik herinner me nog het moment dat we met een aantal deelnemers elkaars profielen openden en ik aan de beurt was. Daar werden woorden gegeven aan mijn unieke DNA, hoe ik gemaakt ben en wat ik daarmee dus te doen had.

Het enige wat ik dacht toen dit plaatje helder werd: ' Wat een geweldige vrouw!'. Het was alsof ik voor het eerst thuis kon komen bij mezelf. Ik kon de woorden "I am who I am' voor het eerst uitspreken vanuit mijn hart.

​

Dit heeft alles in mijn leven veranderd! Ik leef niet langer van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten.

Het heeft me alle zekerheden mogen kosten. Mijn goud was wat echte zekerheid gaf. Te ondernemen vanaf deze plek bracht zoveel leven, zingeving én impact.

​

Ik kan het van de daken schreeuwen, mijn tranen erover vergieten wanneer ik zie dat iemand het grootste goud in zijn of haar leven niet inz(i)et.

​

Bestemming is niet iets waar we ons naar uit hoeven strekken, wat nog niet is.

Bestemming ligt in ons!

​

Wie wil dit best bewaarde geheim nu niet ontdekken?